Yaprak Gübresi

 Bitkilerin birincil besin alma organları kökleridir. Bitkiler ikincil olarak yapraklar, sınırlı olsa da diğer toprak üstü aksamla-rından besin maddesi alabilmektedir.Bitkinin yapraklarına püskürtülerek verilen ve içinde bir veya birden fazla bitki besin elementi bulunan çözeltilere ise yaprak gübresi denir.

Bitki gelişimi için büyük önem taşıyan makro besinler eğer yalnız başına toprağa uygulanırsa ilerleyen dönemlerde mikro besin elementi eksikliği görülür. Bitki gelişmesinde NPK’lar kadar mikro elementlere de ihtiyaç vardır. Ancak mikro elementlere NPK’ya oranla daha az ihtiyaç vardır.

Mikro element eksikliği birçok durumda tahmin edildiğinden daha fazladır ve büyük sorunlara neden olurlar. Bu eksikliğin görüldükten sonra giderilmesi çok zor olabilir. Bunun sonucunda ürün verim ve kalitesi düşer.

Bitki bünyesinde mobil (hareketli) olan bitki besin maddeleri  azot, potasyum, fosfor, magnezyum ve molibdendir. Bu besin elementlerinin eksikliği ilk olarak yaşlı yapraklarda ya da alt yapraklarda görülür ve noksanlık lokal ya da genel bir görünüm alabilir. ‹nmobil (hareketsiz) olanlar ise    bakır , demir , kükürt , mangan , çinko , bor ve kalsiyumdur. Bunlar bitkinin bir bölümünden diğer bölümüne taşınmazlar, noksanlık belirtisi ise ilk olarak yeni çıkan genç yapraklarda görülür.

Yaprak gübresinin faydaları :

Yaprak gübrelemesi toprak gübrelemesine takviye oluşturur. Yaprak gübrelemenin en büyük faydalarında biri toprağa uygulanan gübrelerin alımını artırmasıdır.Yaprak gübreleri daha fazla şeker üretilmesine neden olur ve bunların kökten rizosfere yayılır.Bu yayılma ile topraktan kök çevresindeki yararlı mikroorganizma popülâsyonu teşvik etmiş olur. Şelatli formdaki mikro element gübreler inorganik yapılı olanlardan en az 10 kat daha etkilidir.Yapraklar negatif yüklüdür ve normalde pozitif yüklü elementler buralardan geçerken problem  yaşarlar. Ancak şelatlı elementler için böyle problemler oluşmamaktadır.Bazı bitkilerin yaprakları su kaybını engellemek için mumsu bir yapıya sahiptir. Bu yapı su ve inorganik maddelerin yaprağa girişini engeller. Ancak şelatlar bu yapıdan giriş yapabilir.

Eğer toprak pH’sı yüksek ise (7,5’un üzerinde ) demir, mangan, çinko, bakır, bor elementleri yaprakta alınması kolaylık sağlar.

Toprakta bazı elementler diğer elementler tarafından bloke edilir. Örneğin yüksek fosfat düzeyi demir ve çinkonun fiksasyonuna neden olurlar.